Człowiek, aby poczuć się spełnionym, musi osiągać cele z których będzie się cieszył. Inna forma bytu, to wegetacja. Bez zdobywania nagród i związanej z tym radości, czeka nas smutek, brak motywacji, i ostatecznie, depresja. Nieszczęśliwi i zgorzkniali staniemy się nieprzyjemni dla otoczenia i dla samych siebie. To już jeden krok, aby wytworzyć wokół siebie negatywną aurę, z której później trudno będzie się wyrwać. Nieprzyjemni dla siebie i dla otoczenia, odtrąceni, nie znajdujący sensu w jakimkolwiek działaniu zaczniemy staczać się po równi pochyłej…
Może lepiej śmiać się i cieszyć, odczuwać radość, szczęście, smak spełnienia…
Pierwszym krokiem do odnalezienia właściwej drogi jest zrozumienie samego siebie. Musimy stanąć w prawdzie i przestać się oszukiwać. Rzeczywistość jest wymierna, poznajmy ją i zaakceptujmy siebie. Jakakolwiek ucieczka to ślepa uliczka. Musimy również zapanować nad emocjami – czym większy balon złych emocji, tym mniejszy staje się rozum…
Drugim krokiem, jest zrozumienie potrzeb człowieka. Mamy ciało, rozum, emocje. Mamy potrzeby i powinniśmy dążyć do tego, aby je zaspokoić. Potrzebujemy nagród, czyli satysfakcji z osiągniętych celów oraz pochwały od innych ludzi. To naturalne, głęboko zakorzenione w naszym umyśle i to jest właściwe podejście do życia.
Cała reszta to właściwe wytyczanie celów i dążenie do ich osiągania. Nie chodzi tu li tylko o wyuczone techniki stosowane przez jakże teraz popularnych „coachów”, ale raczej o uwolnienie własnej naturalności – reszta przyjdzie wówczas sama. Każdy z nas jest artystą, ale aby się o tym przekonać, musi zacząć tworzyć swoje dzieła. Może to być obraz, książka, szarlotka, czy uprawa ogródka – pod warunkiem, że będzie cię cieszyć.
Na tym blogu zamieściłem „szkolenie”, a raczej próbę wyjaśnienia pewnych zagadnień oraz propozycję, przepis, „jak upiec to ciasto”. Zapraszam do kolejnych wpisów znajdujących się w zakładce „Odnaleźć tożsamość” – są one oznaczone cyframi rzymskimi.
Pozdrawiam,
Zbigniew