Kategoria: W oparach PRL-u

Potrzebowałem pomocy z zewnątrz W epoce, w której nie było telefonów komórkowych, nie było to zadanie łatwe. Początkowo chciałem rozpalić ognisko i dawać dymne znaki (za radą Wiesia), ale nie miałem pomysłu jak je wysyłać. SOS: trzy kropki, trzy kreski i trzy kropki.

Skok z na rowerze z portowej główki to nie był mój pomysł. Owszem, pomagałem w dopracowaniu szczegółów. Po pierwsze, stary składak był przywiązany sznurkiem do nogi. W przeciwnym wypadku, zostałby utracony w mętnej wodzie…

Nauczycielka niedosłyszała i wzrok także miała słaby. Nie zauważyła zdemolowanej szafy z preparatami, jak i wybitej szyby w oknie. Usiała za biurkiem i zaczęła wywód o ropuchach. Zmysłem, który u niej jednakże funkcjonował całkiem poprawnie, był węch. Wąskie nozdrza zwężały się i rozszerzały na przemian. Monolog o ropuchach zawiesiła w pół zdania. Zmarszczyła brwi i zamyśliła się głęboko, z pewnością próbując znaleźć odpowiedź dotyczącą niemiłej woni.

Rowerowy rajd i konsekwencje zapalczywości naszej pani w splocie mało prawdopodobnych, lecz prawdziwych zdarzeń.

Jak (przypadkiem) z dziadka zrobiłem plantatora i co na to koń pociągowy rasy sokólskiej…

Czy lęk przestrzeni może być przyczyną wycieczki krów w stronę lokalnej karczmy?

Pasjonująca chemia w teorii i praktyce, chrabąszcze, reakcja fermentacyjna oraz wybuchowa.

Ebonit niestety nie czytał badań amerykańskich naukowców, którzy twierdzili, że płeć żeńska ulega zapachowi prawdziwego mężczyzny.

Nasza pani Ludomira, pewnego dnia zaplanowała naszą samoocenę. Ostatecznie nie wyszło to jej na zdrowie, ale to zdarzyło się przypadkiem.