Kategoria: Dryfując przez życie

W otaczającym nas świecie jest dużo wspaniałych rzeczy. Możemy je dostać, pod jednym wszakże warunkiem: musimy najpierw je zauważyć. Jeżeli zdołamy to zrobić, możemy je brać, za darmo…

Czy rozdział na temat potrzeb człowieka jest trudny? A mówienie prawdy, czy zawsze jest łatwe? Bez zaangażowania i zrozumienia problemu nigdy nie wyrwiemy się z narzuconym nam kanonów – może zatem warto, zaczerpnąć nieco świeżego powietrza? Może warto wyrwać się z „delikatnych” kajdanek nowoczesnego świata, który zniewala nas bezboleśnie i jakże przy tym skutecznie?

Celem każdego naszego dążenia jest przemożna chęć uzyskania nagrody (czy się do tego przyznajemy, czy też nie). Hamowanie naszych chęci kończy się nerwicą, zaś w przypadkach skrajnych, pobytem w szpitalu dla obłąkanych (przesadziłem?).

Czy można osiągnąć ambitny cel bez wyrzeczeń? Pierwsza myśl jest przecząca. Aby zdobyć, coś, co jest ambitne, musimy mieć pot na czole i zaciśnięte zęby. Jest jednakże wyjątek.

Gdyby nasza energia służyła temu, co kochamy, wysiłek stałby się radością. Tylko w ten sposób możemy znaleźć motywację. Inaczej się nie da.

W myśl góralskiego porzekadła, najbardziej pożądana kobieta to 3xC (cudzo, cycato, cysto) – czy jakiś mężczyzna zdoła się jej oprzeć? Zamiast straszeniem konsekwencjami za brak moralnego postępowania, byłoby znacznie lepiej poszukać źródeł, dotrzeć do wnętrza człowieka i dopiero wtedy dać mu wolność wyboru. Tyle tylko, że to może zrobić jedynie ktoś, kto sam ma silny moralny kręgosłup. Mistrz, który będzie świecił przykładem. Osobiście więcej zasad moralnych przyjąłem od mojej babci, która była rodzinnym szamanem, niż w wyniku edukacji świeckiej i lekcji religii.

Człowiek, aby poczuć się spełnionym, musi osiągać cele z których będzie się cieszył. Inna forma bytu, to wegetacja. Bez zdobywania nagród i związanej z tym radości, czeka nas smutek, brak motywacji i ostatecznie, depresja… a można inaczej… Może lepiej śmiać się i cieszyć, odczuwać radość, szczęście, smak spełnia. Rzeczywistość jest wymierna, poznajmy ją i zaakceptujmy siebie. Jakakolwiek ucieczka to ślepa uliczka. Na tym blogu zamieściłem „szkolenie”, a raczej próbę wyjaśnienia pewnych zagadnień oraz przepis, „jak upiec to ciasto”.  Zapraszam do kolejnych wpisów znajdujących się w zakładce „Odnaleźć tożsamość”.

Istnienia Boga nie da się udowodnić. Trzeba w niego uwierzyć. Nieistnienia Boga, także nie da się udowodnić – trzeba zatem uwierzyć, że go nie ma. Obie strony zatem wierzą, odpowiednio, że jest, bądź, że go nie ma. Czyli w sumie wszyscy są wierzący…