Człowiek bez emocji byłby tylko myślącą maszyną, słabszą od komputera, a nawet od kalkulatora. Mógłby za to stać się doskonałym materiałem na niewolnika, którego łatwo jest podporządkować nie używając widocznej siły. Inną wersją podporządkowania jest wzbudzanie emocji, aby w ten sposób dokonywać manipulacji.

Pozornie, odpowiedź na to pytanie powinna być twierdząca, ale praktyka pokazuje coś innego.

Myślenie w czystej postaci, bez wpływu na nie układu limbicznego, praktycznie nie istnieje. W miarę możliwości – o ile jest to rzecz moralne przejrzysta i uczciwa – nie powinniśmy hamować impulsów związanych z emocjami. Dużo lepiej odbierać naturalne przyjemności niż je tłamsić.

Pierwszy stycznia, to jak wejście na nowy ląd lub, jak kto woli, przekroczenie Rubikonu. Istotna, niepowtarzalna, wprost magiczna data. Wszystko będzie nowe, inne, od nas tylko zależy, czy lepsze. Zakładamy, że w pewnym sensie mamy szansę urodzić się na nowo i wiele spraw zacząć od początku. Dwa podstawowe błędy, które robimy w tego rodzaju postanowieniach, to brak należytego przygotowania oraz fakt, że w większości przypadków proces zmian opieramy o wyrzeczenia, a nie o radość osiągniętego celu.